Yunus Emre gönül yapmak için vardır. Zaten Yunus Emre de kendisinin dünyaya gönül yapmak için geldiğini belirtmiştir. Gönül yıkan kimsenin kıldığı namazın hiçbir anlamı olmadığını söyler. Adeta büyük günah işlemi gibi olacağını söyleyerek, bu durumdan yetmiş iki millet olsa seni temize çıkarsa bile durumun değişmeyeceğini belirtir. Öte yandan gönül yıkan birisinin boşu boşuna hacca gitmesine emek vermemesini ister.
“Bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil, Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil.”
Bu konudaki fikirlerini şu mısralarıyla da dile getirir:
“Gönül Çalabın tahtı, Gönüle Çalab baktı, İki cihan bedbahtı, Her kim gönül yıkar ise, Ak sakallı pir koca Bilinmez hali nice, Emek vermesin hacca, Bir kez gönül yıkar ise”.
Evet gönül Yunus için çok önemlidir. Zaten insanın ana mayası gönlüdür, kalbidir. Diğer organları ise cismani ve fani varlıktan başkası değildir.
O her şeyi aşktan bekler, yani Dost aşkından bekler. Onun için yegane önemli olan şey, insanın Allah`a aşık olması ve bunun yolu da ona göre insanı sevmekle, Bir Allah yapısı olan gönüllere girmekle gönülleri tamir etmekle mümkündür. Neticede gönüllerin sahibi Allah`tır. Yukarıdaki mısralarda bazı aykırı durumlar görülüyor gibi olsa, bu bütün mutasavvıfların ortak yönüdür. Onların işi gönüldür. Ve bu meseleyi bu çerçeve içerisinde ele alırlar.
Tasavvuf düşüncesi içinde ilahi aşk önemli yer işgal eder. Kökleri Kur`an-ı Kerim ve hadislere dayanan bu görüş, mutasavvıflar elinde işlenerek son derece verimli hale sokulmuştur. Yunus Emre’ye göre aşk ezelidir, yaradılışın sebebidir ve bütün cihanı kaplamış vaziyettedir. Aşk insandaki sonsuzluk özlemine en iyi şekilde cevap verir. Namütenahiye doğru kanatlanışı sağlar. Birçok mutasavvıflar gibi Yunus Emre de Allah’a vuslat vasıtası olarak aşkın ilimden üstün olduğunu kabul eder. Üstün ahlak da ancak aşkla gerçekleşir. Aşk denizine dalan ölür fakat yeni bir dirilişe yol açar. Aşk en önemli manevi eğitim aracıdır. Yunus “ben ham idim aşk pişirdi”, “karayı aktan seçer oldum” der ve aşk davası kılan kişinin hırs, hava, kibir, gurur gibi kötü hasletlerden uzak kalacağını belirtir. Aşık menfaatsiz ve yüksek seviyedeki kulluk anlayışını benimseyen kimsedir. Yunus Emre’nin telkin ettiği insan sevgisi, yakın çevreden başlamak üzere sudaki halkalar misali genişleyerek bütün insanlığı kucaklayacak mahiyettedir.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |