Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının önde gelen öykücülerinden olan Sait Faik Abasıyanık 1906 yılında Adapazarı’nda doğdu; ilkokulu da bu kentte bitirdi. Kurtuluş savaşı sonrasında ailesiyle birlikte İstanbul’a yerleşti. İlk şiir ve öykülerini 1925’te, henüz lise öğrencisiyken yazdı. 1928’de İstanbul Üniversitesi’nde türkoloji öğrenimine başladı; ama üç yıl sonra öğrenimini yarım bırakarak üniversiteden ayrıldı. Bir süre de, ekonomi öğrenimi görmek için gittiği İsviçre ve Fransa’da yaşadı. “ihtiyar ve talebe”, “gauther cambazhanesi ” gibi öyküleri orada geçen günlerini yansıtır. Babasının geri çağırması üzerine yükseköğrenimini yarıda bırakarak 1933’te yurda döndü. Yine babasının isteği doğrultusunda ticarete atıldıysa da başarılı olamadı. Halıcıoğlu ermeni yetim mektebi’nde kısa bir süre Türkçe öğretmenliği yaptıktan sonra haber
gazetesinde adliye muhabiri olarak çalıştı. İlk öykü kitabı olan semaver 1936’ da basıldı. 1930 – 40 yıllarında Türk öykücülüğünde gelişen eğilimlerden sait faik de bir ölçüde etkilendi. Öykülerinde insanların yaşam koşullarını ve insanlığın çelişkilerini işledi. İkinci öykü kitabı olan sarnıç (1939) yayımlandığı sırada babası vefat etti. 1944’ te yayımlanan ilk romanı (medarı maişet motoru) sıkıyönetim tarafından toplatılınca, yazar bir duraklama dönemine girdi ve bir süre yazmayı bıraktı. Ama 1946 şubat’ ında siroz hastalığına yakalandığını öğrenince yeniden yazma isteği duydu. Ardından lüzumsuz adam (1948), mahalle kahvesi (1950), havada bulut (1951) adlı kitapları yayımlandı. Sait Faik son dönemlerinde son kuşlar (1952) ve alemdağ’ da var bir yılan (1954) kitapları yazdı. Yazarın sevişme vakti ve kayıp aranıyor adlı kitapları 1953’ te yayımlandı. Sait Faik Abasıyanık 1954’ te vefat etti.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |