Isı açığa çıkaran fisyon tepkimelerinden yararlanılarak ısı enerjisinin dönüşümü yoluyla elektrik elde edilen merkezlere nükleer santral denir.
Kısaca belirtmek gerekirse, nükleer enerji, bir ağır element çekirdeğinin serbest bir nötron yakaladığında parçalanması saye-sinde sağlanır. Bu durumda bir enerji dengesizliği ortaya çıkar; buda,serbest nötronların atılması ve enerji açığa çıkmasıyla birlikte görünen hafif çekirdeklere parçalamaya yol açar. Az kararlı bazı cisimler,ağır nötronlar ya da ısıl nötronları yakalayarak bir fisyona uğrayabilirler. Doğal ya da biraz zenginleştirilmiş uranyumdan yararlanan bir reaktörde, tepkimeler ısıl nötronlar tarafından üretilir; hızlı nötronlar bu tepkimelerde serbest bırakılırlar.
Nükleer santraller başlıca üç bölüm içerir:
A-REAKTÖR:Reaktör ‘’kalp’’ adı verilen ve içinde ısınan öğelerden soğutucu bir akışkanın geçirildiğinde etkin bir bölüm vardır. Bu soğutucu akışkan maddeye taşıyıcı akışkan denir. Bu madde ısıyı depolar ve ısı enerjisinin toplandığı değiştiriciye aktarılır. Bir ayar ve güvenlik düzeneği yanıt gücünü denetler. Bu düzenek nötronları yakalamak için kalbin az çok derinine batırılmış çubuklardan oluşur. Herhangi bir beklenmedik durum karşısında söz konusu çubuklar aniden kalbe girerler ve tepkimeye son verirler. Bir yükleme ve boşaltma bütünü, yanıcı öğeleri yerleştirmeye yarayan karmaşık işlemlerin gerçekleşmesine sağlar. Yeni elementlerin az radyoaktif rağmen, ışına tutulmuş elementler özellikle radyoaktif ve sıcaktır. Bu işlemler santralin işlemesini engellemeden titizlikle gerçekleştirilir.
B-ISIDEĞİŞTİRİCİLERİ:Isı taşıyıcı akışkanın, ısıl enerjisini bir termik santralinkini andıran su-buhar devresine aktarmasını sağlarlar.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |