Tam adı Veysel ŞATIROĞLU olan aşık, Türk halk şiirinin son önemli temsilcisidir.
Küçük yaşta çiçek hastalığına yakalanarak bir gözünü, daha sonra bir kaza sonucu az gören diğer gözünü kaybetmiştir. Saz çalmayı öğrendi. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Emrah, Dadaloğlu, gibi şairlerden ve çevresindeki aşıklardan etkilenerek türkü yorumunda ve saz çalmada ustalaştı. 1919’da birinci, 1928’de ikinci evliliğini yaptı. İkinci evlilikten yedi çocuğu oldu. Bir süre Sivas, Tokat, Yozgat ve Kayseri köylerinde türkü söyleyerek dolaştı. 1933’de Cumhuriyetin onuncu yılı için söylediği “Cumhuriyet Destanı” ile ünlendi. İstanbul radyosunun ilk yayınlarında türkü söyledi. Köy enstitülerinde halk türküleri ve saz dersi verdi (1941-1946). Halk kültüründe bir simge haline gelerek yaşadığı dönemin en ilginç kişilikleri arasına girdi. Türkçe’ ye ve Milli Birliğe yaptığı hizmetler nedeniyle TBMM kendisine maaş bağladı. Metin Erksan yaşamını, konularını ve senaryosunu Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun yazdığı bir film çevirdi (Aşık Veysel’in Hayatı/ Karanlık Dünya 1952 ). En güzel ürünlerinin bazılarını ölümünden hemen önceki yıllarında verdi. Akciğer kanserinden öldüğünde vasiyi yeti üzerine türküler söylenerek toprağa verildi. Her yıl Haziran ayında Şarkışla’da adına bir kültür ve sanat şenliği düzenlenmektedir.
Halk şiiri geleneğinde yeni ve özgün bir yere sahip olan Veysel, doğaçlamayı yadsımış ve şiirlerinin uzun çalışmalarla oluşturmuştur. Alışılmış konulara ilgi göstermemiş, yalın Türkçe sini çok etkili biçimde ve etkilikte kullanmış, duygusal yoğunluğunu her zaman dengeleyebilmiştir. Tekniği yapmacıksız, gösterişsiz ve kusursuzdur. Şiirlerinde yaşama sevinci ve hüzün, iyimserlik ve umutsuzluk bir aradadır. Doğa, toplum, din ve siyasette kimi zaman ine bir alayla yaklaşmıştır. Tutuculuğu
ırkçılığı, din ve mezhep ayrımcılığını yargılayan şiiride vardır.
Özgün bir sanatçı ve kültür adamı olarak daha sağlığında yaygın ve geniş bir üne kavuşan, kişiliği ve şiirleriyle söylencelere karışan
Veysel’in başlıca yapıtları;
Deyişler (1944), Sazımda Sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın (1970), Bütün Şiirleri (ös 1984) sayılabilir.
Doğum: 25 Ekim 1984 sivrialan- ölüm 21 Mart 1973
Sarkışla.
Güzelliğin on paretmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlencede yer bulamam
Gönlümdeki köşk olmasa.
Tabirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yareme
İsmin yayılmaz aleme
Aşıklarda meşk olmasa
Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim çözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başkolmasa
Güzel yüzün görülmezdi
Bu aşk bende dirilmezdi
Güle kıymet verilmezdi
Aşık ve maşuk olmasa
Senden aldım bu feryadı
Bu imiş dünyanın tadı
Anılmazdı Veysel adı
O sana aşık olmasa.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |