Hiççilik olarak da bilinir. 19. Yüzyılda Rusya`da Çar II. Alexander`ın hükümdarlığının ilk yıllarında ortaya çıkan, şüpheci temellere dayalı felsefe anlayışı. Ortaçağda bazı heretiklere yakıştırılan terim Rus edebiyatında ilk kez Nedejin’in bir makalesinde Puşkin için kullanıldı. Katkov ise nihilizmin ahlaki ilkelerin tümünü yadsıması nedeni ile toplumu tehdit ettiğini ileri sürmüştür.
Nihilist Bazarov, bu terimin yaygınlaşmasını sağladı. Zamanla 1860`ların ve 1870`lerin nihilistleri geleneklere göre toplumsal düzene başkaldıran, düzensiz, dağınık, bakımsız, inatçı kişiler olarak görülmeye başlandı. Bundan sonra da Alexander’ın öldürülmesi ve mutlakiyetçiliğe karşı yeraltı örgütlerinin başvurduğu siyasi terörler birlikte anılır.
Nihilizm temelde estetizmin bütün biçimlerini yadsıyor, yararcılığı ve bilimsel usçuluğu savunuyordu. Toplumsal bilimleri ve klasik felsefe sistemlerini bütünü ile reddediyordu. Yalın olgucu ve maddeci bir tutumla yerleşik toplumsal düzene başkaldırıyı temsil ediyor, devlet, kilise ya da aile otoritesine karşı çıkıyordu. Yalnızca bilimsel doğruları temel alıyor, ancak bilimin bütün toplumsal sorunların üstesinden gelebileceğini ve bütün kötülüklerin cehaletten kaynaklandığını kabul ediyordu.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |