Sözün açık, duru, düzgün ve anlaşılır olması durumu. Eski belagat kitaplarında kelimede ve kelâmda (söz) fesahat olarak tanımlanmıştır. Buna göre söylenişi zor seslerin yan yana getirilmemesi, anlamı herkesçe bilinmeyen sözcüğü kullanmama, gramer yanlışı yapmama durumunda kelimede fesahatın gerçekleştiği kabul edilmiştir. Sözde fesahat ise cümle kuruluşunda yanlışsızlığa, yersiz tekrarlar, tamlamalar kullanmamaya bağlıydı.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |