Mısır Piramitleri, Ehramlar olarak da bilinir, çoğu ve Orta Krallık döneminde Mısır krallarının, diğer adıyla firavunların, mezarları üzerine yapılmış büyük, anıtsal yapılardır. Orta ve Güney Amerika`da Mayalar, Aztekler ve İnkalar tarafından benzer yapılar yapılmıştır ama gerçek piramitler Mısır`dadır. Piramitlerde genellikle taş ya da tuğla kullanılmıştır. Piramitler dörtgen bir taban üzerinde yükselirler. Üçgen biçimli dört kenar yüzeyleri, tepede bir noktada birleşir. Mezar taşı çoğunlukla piramidin üzerine oturduğu kayanın içine oyulmuştur.
En tanınmış piramitler, Kahire`nin güneyinde, Gize`de bulunan üç piramittir. Bu piramitler İ.Ö 2575-2464 döneminden kalmıştır. En büyüğünü Firavun Keops yaptırmıştır. Keops piramidinin taban kenarları yaklaşık iki yüz otuz metre ve yüksekliği 146 metredir. Kayalık bir zemine oturan piramidin dış bölümü kireç taşı ve granitten yapılmıştır. Taş blokların her biri ortalama üç ton ağırlığındadır ve iki milyon üç yüz bin taş blok kullanılmıştır.
Piramidin yapımında kullanılan kayalar, Nil ırmağının karşı kıyısından getirilmiştir. Taş blokları çıkaran ve taşıyan kişiler, kendi adlarını kırmızı bir boya ile taşın üzerine yazarlardı. Bugün, bu yazılar hala okunabilmektedir. Taşlar, çok düzgün bir biçimde bakır aletlerle işlenirdi.
Keops`un ardından Kefren ve Mikerinos tarafından yaptırılan öbür iki ünlü piramit, Keops`a göre daha küçüktür. Her üç piramit de yağmalanmış oldukları için içlerindeki eşyaların çoğu kaybolmuştur. 5. ve 6. hanedan kralları da Gize ve Abu Şir`de birçok piramit yaptırmışlardır. 11. ve 12. hanedan krallarının piramitleri ise daha çok Dahşur, Havara ve Lahun`da bulunmuştur. Bu dönemden sonra soylulara mezar olarak kullanılan piramitlerin yapımına son verildi. Mısırlılar, krallarını 18. hanedan döneminde başkent Teb yakınlarındaki Krallar Vadisi`nde kayalara oyulmuş mezar odalarına gömmeye başladılar.
Bir zamanlar Nil ırmağının batı kıyısı boyunca birçok piramit yer alırdı. Bunların Eski ve Orta Krallık döneminde yapılmış olmaları ile mısırlıların Güneş tanrısı Ra`ya tapmaya ve ölülerini mumyalamaya başlamaları arasında bir ilişki olduğu sanılmaktadır. Eski Mısırlılar, ölen bir kişinin bedenini koruyarak, ona yiyecek ve içecek sunarak ölümden sonra yaşamasını sağlayabileceklerine inanırlardı. Mumyalama işlemi, cesedin çözülüp bozulmasını önlemek için bazı kimyasal maddeler ve sıvılar kullanılarak yapılıyordu. Mumyalanmış cesedin yanına yiyecek, süs takıları ve sevdiği başka eşyalar konulurdu. Ayrıca mezar duvarlarına çizdikleri resimler ve yazdıkları yazılarla ölüleri karşılaşabilecekleri tehlikelerden koruduklarına inanırlardı. Mumyalama işlemi tamamlandıktan sonra ceset, ahşap bir tabuta yerleştirilirdi, daha sonra lahit denilen taş tabuta konulurdu. Krallar için iç tabut gümüş veya altından yapılırdı. Bu, mısır mezarlarının sık sık soyulmasının da önemli bir nedeniydi.
Ne yazık ki kral mezarları arasında bir tek Tutanhamon`un mezarı hemen hiç dokunulmadan ortaya çıkarılmıştır. Diğerlerinin yağmalanmış olmaları ise tarih açısından büyük bir kayıptır.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |