Hint-Avrupa dil öbeğinin İtalik grubundan olan dil. Lâtince, İ.Ö. 2. binyılda Kuzeybatı Avrupa`dan gelerek Latium`a yerleşen kabilelerin dilidir. Roma`yı yöneten sınıfın konuştuğu Lâtincenin bu değişik biçimi, Roma güçlenince İtalya`nın edebiyat ve resmî dili hâline geldi. İ.Ö. 1. yüzyılda Romalı yazarların çabalarıyla cumhuriyet dönemi sonunda ve imparatorluk dönemi başında Klasik Lâtince ortaya çıktı. Fakat Lâtin İmparatorluğu Akdeniz`in bir ucundan öbür ucuna yayılınca, alınan ülkelerin halkları tarafından konuşulan dillerle ilişki kuran bu Lâtince bozuldu; ayrıca Lâtinlerden ve Lâtin olmayanlardan meydana gelen Romalı pleblerin konuştuğu Halk Lâtincesi, resmî dili bozmaya başladı ve Roma İmparatorluğu`nun son döneminde Lâtince birçok lehçeye bölündü. Cermen istilâları, bu bölünmeyi hızlandırdı ve Lâtince, Roma İmparatorluğu`nun çeşitli bölgelerinde başka bir evrim geçirdi ve "Roman dilleri" denilen birçok dil ortaya çıktı. Bugün ölü dil durumunda olan Lâtince, yalnızca Katolik Kilisesi`nde kullanılmaktadır.
|  anasayfa   |  sayfa başı  |   geri  |